در بیماریهای خلطی (خلط در لغت به معنی آمیزه یعنی چیزی است که با چیز دیگر آمیخته باشد، در علم طب منظور از اخلاط خلطهای چهارگانه یعنی صفرا،سودا،بلغم و خون است که اگر باندازه طبیعی و متناسب با یکدیگر باشند لازم و مفید و الا مضرند.
پیدایش بیماری در اثر اندازه و یا چگونگی خلط است اما اگر سبب،اندازه خلط باشد از آنجهت که زیاد شدن خلط سبب سنگینی، امتلاء در رگها، غلظت، بادگرفتن، کشیدگی بدن و بالا رفتن حرارت بدون سبب ظاهری است بیمار در خود کسالت، سستی، کشش و کوفتگی، میل بخواب، سنگینی سر، سردرد، تیرگی در حواس و کند ذهنی می یابد و گاهی از بینی بیمار خون می آید که پس از آن طبیعت کمی آرامتر میشود.